Acute prostatitis is een acute ontsteking van de prostaatklier veroorzaakt door een infectie. Met de ziekte verschijnen zwelling van de prostaat en etterende haarden in de weefsels. Statistische gegevens geven ons het recht om te beweren dat acute prostatitis bij mannen een veel voorkomende ziekte is; met de leeftijd neemt het risico van het optreden ervan toe.
De effectiviteit van de behandeling van acute prostatitis hangt rechtstreeks af van de tijdigheid van de behandeling van de patiënt. De ziekte ontwikkelt zich snel tot een chronische vorm, waarvan de behandeling langer en complexer is.
Vormen van acute prostatitis
Als we het hebben over de klinische ontwikkeling van acute prostatitis bij mannen, zijn er drie vormen (stadia) van de ziekte:
- catarrale;
- folliculair;
- parenchymateus.
De eerste die optreedt is catarrale ontsteking, die wordt gekenmerkt door verwijding van de acini en het optreden van reactief oedeem van het interstitiële weefsel. Dit leidt tot een aanzienlijke vergroting van de prostaatklier. De volgende fase is de snelle verspreiding van ontstekingsprocessen naar de lobben en uitscheidingskanalen van de prostaat. We hebben het in het bijzonder over de uitscheidingskanalen van de prostaatklieren die naar het achterste deel van de urethra leiden. Ontstekingsveranderingen beïnvloeden alleen de slijmvliezen. De uitscheidingskanalen verliezen hun contractiliteit, ze vernauwen zich aanzienlijk of raken volledig geblokkeerd, waardoor obstakels ontstaan voor het vrijkomen van prostaatsecreties. De catarrale vorm houdt rechtstreeks verband met de infectieuze ziekteverwekker die zich vanuit het achterste deel van de urethra heeft verplaatst. Omdat het ontstekingsproces ook de prostaatsecretie beïnvloedt, kan het de verschijning van posterieure urethritis veroorzaken.
Tijdens het folliculaire stadium bereiken en verspreiden de ontstekingshaarden zich door individuele lobules of de gehele prostaatklier. Purulente foci verschijnen, pus komt in de urethra terecht. De vergroting van de prostaat stopt niet; de weefsels ondergaan destructieve veranderingen.
Tijdens de parenchymale fase van acute prostatitis beïnvloeden ontstekingsprocessen het interstitiële weefsel van de prostaatklier. Deze fase vindt plaats na de penetratie van een infectieuze ziekteverwekker via contact of hematogene routes, bijvoorbeeld na een operatie.
Parenchymale prostatitis bij het begin van de ziekte gaat gepaard met het verschijnen van enkele puisten, die zich tijdens het ontwikkelingsproces verenigen en combineren met een prostaatabces.
Wat de folliculaire en parenchymale vormen betreft, treden tijdens hun ontwikkeling vaak ontstekingsveranderingen op in het achterste deel van de urethra en de hals van de blaas.
Voorspelling en preventie van acute prostatitis
In de overgrote meerderheid van de gevallen kan etiotrope therapie, indien tijdig uitgevoerd, de tekenen van acute prostatitis uitroeien. Als de behandeling niet wordt uitgevoerd, is het goed mogelijk dat er een abces ontstaat of dat de ziekte chronisch wordt.
Het voorkomen van deze ziekte betekent meestal een tijdige behandeling van eventuele infectieziekten in het lichaam, evenals de identificatie en behandeling van seksueel overdraagbare aandoeningen en urethritis. Een man moet een gezonde levensstijl leiden, waarbij vooral aandacht moet worden besteed aan het vergroten van de fysieke activiteit. Ook wordt de ontwikkeling van de ziekte voorkomen door regelmatig seksleven en de afwezigheid van onbeschermde losse contacten. Strikte naleving van de regels voor persoonlijke hygiëne is een andere belangrijke vereiste voor een man op elke leeftijd.
Oorzaken van de ziekte
Acute prostatitis bij mannen kan op elke leeftijd voorkomen. De reden is vaak de penetratie van verschillende infectieuze pathogenen. Dit is E. coli, maar er kunnen ook streptokokken, stafylokokken, Candida-schimmels, chlamydia, trichomonas zijn. De meest voorkomende toegangsroute zijn de uitscheidingskanalen. De ziekteverwekker kan ook vanuit de blaas de prostaatklier binnendringen, die een ontstekingsproces ondergaat (bijvoorbeeld acute blaasontsteking). De infectie kan zich ook verspreiden vanuit etterende haarden in de directe omgeving.
Het ontstekingsproces in de prostaat veroorzaakt door de aanwezigheid van micro-organismen kan om verschillende redenen plaatsvinden. Factoren die uw risico verhogen zijn onder meer:
- chirurgische ingrepen in het gebied van de urethra;
- onbeschermde geslachtsgemeenschap, ontstekingsziekten van het urogenitale kanaal bij een partner;
- gebruik van een urethrakatheter;
- prostaatstenen, enz.
Het optreden van acute prostatitis is mogelijk niet geassocieerd met infecties. Het kan optreden als gevolg van een sedentaire levensstijl, onderkoeling en verschillende aandoeningen die leiden tot stagnatie in het bekkengebied.
Symptomen van acute prostatitis
Omdat er verschillende stadia van acute prostatitis zijn, zijn de symptomen van de ziekte er vaak van afhankelijk. Maar er zijn gemeenschappelijke kenmerken die alle vormen verenigen. Allereerst is het pijn, algemene intoxicatie en problemen met het urineren.
De catarrale vorm gaat meestal gepaard met hevige pijn, een gevoel van zwaarte in het perineale gebied, frequent urineren, vergezeld van pijnlijke gevoelens. Tijdens palpatie kan de arts een toename van de prostaatklier opmerken. De resultaten van secretietests kunnen een hoog aantal witte bloedcellen aantonen.
Symptomen van acute prostatitis in de folliculaire vorm zijn meer uitgesproken. Een man voelt pijn in het perineum, uitstralend naar het heiligbeen of de penis. Het urineren gaat gepaard met pijn, urine wordt vastgehouden en er treden vaak problemen met de ontlasting op. Er is algemene malaise en de patiënt heeft koorts. Palpatie toont een vergrote prostaat aan, de contouren worden asymmetrisch. Focale pijn kan optreden. Tests tonen een toename van het aantal leukocyten en de aanwezigheid van etterende draden in de urine aan.
De parenchymale vorm gaat gepaard met een sterke stijging van de lichaamstemperatuur, waarden kunnen 39,5 graden bereiken. Algemene symptomen zijn uitgesproken: koude rillingen, verlies van eetlust en gebrek aan kracht. Het plassen wordt uitgesteld, het proces gaat gepaard met hevige pijn. Defecatie is ook moeilijk en constipatie wordt ernstig.
In dergelijke gevallen is het noodzakelijk om dringend te beginnen met de behandeling van acute prostatitis. Als het proces wordt gestart, is er een grote kans op prostaatabces, paraprostatitis, flebitis van de paraprostatische veneuze plexus. Als de patiënt geen arts bezoekt, wordt de ziekte chronisch en neemt de kans op volledig herstel aanzienlijk af.
Diagnose van acute prostatitis
Wanneer een patiënt contact opneemt met een uroloog, diagnosticeert de arts acute prostatitis en identificeert hij in welk stadium de ziekte zich bevindt. De specialist ontvangt de informatie na het uitvoeren van een uitgebreid onderzoek. De methoden die in dit geval bij de diagnose worden gebruikt, bestaan uit fysieke, instrumentele en laboratoriumstudies.
Lichamelijk onderzoek bestaat uit het bestuderen van de toestand van de prostaatklier vanuit het rectum. Zo krijgt de specialist de kans om de grootte, vorm, consistentie van het orgaan en de aanwezigheid van pijn te beoordelen. Als resultaat van analyse van de uitgescheiden secretie is het gemakkelijk om een afname van het aantal lecithinekorrels en een toename van het aantal leukocyten vast te stellen.
Palpatie van de klier omvat ook het verzamelen en transporteren van urine voor onderzoek. In de meeste gevallen wordt acute prostatitis gesignaleerd door een toename van het aantal leukocyten. Urinecultuur, PCR en bloedcultuur en analyse van urethrale afscheiding worden ook voorgeschreven.
Instrumentele methoden in het geval van deze ziekte worden vertegenwoordigd door ultrasone diagnostiek die transrectaal wordt uitgevoerd. Als de patiënt hevige pijn heeft, is de onderzoekskeuze de transabdominale methode.
Wanneer de kwestie van chirurgische interventie zich voordoet, wordt het noodzakelijk om een CT en MRI van het bekken uit te voeren.
Behandeling van acute prostatitis
Behandeling van acute prostatitis wordt uitgevoerd in een ziekenhuisomgeving. Dit komt door twee factoren. Ten eerste bestaat er een risico op ernstige complicaties die de gezondheid van mannen kunnen beïnvloeden en vervolgens de voortplantingsfunctie en de kwaliteit van de erectie kunnen beïnvloeden. Ten tweede is de ziekte complex en gaat gepaard met uitgesproken symptomen en pijnlijke gevoelens. De behandeling van acute prostatitis begint met medicamenteuze behandeling, waarbij etiotrope geneesmiddelen aan de patiënt worden voorgeschreven. De belangrijkste rol wordt gespeeld door antibacteriële middelen die de werking van micro-organismen onderdrukken.
Om de ernst van de pijn te verminderen en spasmen te verwijderen, wordt de patiënt aangeraden krampstillers en analgetica te gebruiken. Soms worden thermische klysma's en rectale zetpillen gebruikt om de aandoening te verlichten. Na het overwinnen van acute symptomen wordt het mogelijk om fysiotherapie te gebruiken. Deze procedures verhogen de microcirculatie, verbeteren de lokale immuniteit en helpen ontstekingen te elimineren. Van de fysiotherapeutische methoden voor de behandeling van acute prostatitis zijn de meest effectieve prostaatmassage, evenals microgolftherapie en elektroforese. Jarenlang werd prostaatmassage beschouwd als een bijzonder populaire maatregel die congestie helpt elimineren; het wordt ook aanbevolen om het regelmatig te gebruiken als preventieve maatregel voor mannen die de leeftijd van veertig hebben bereikt.
Bij problemen met het urineproces wordt geen katheter gebruikt; in plaats daarvan heeft trocarcystestomie de voorkeur.
Herstel wordt beschouwd als de regeneratie van prostaatweefsel, het volledige herstel van de functies ervan, terwijl laboratoriumtests aangeven dat infectieuze pathogenen afwezig zijn en de prostaatafscheiding terugkeert naar zijn normale samenstelling.
Chirurgie is geen veelgebruikte behandeling voor prostatitis. Het levert niet altijd resultaat op. De chirurgische oplossing brengt in minder dan de helft van de gevallen een positieve dynamiek met zich mee. De meest voorkomende bijwerking van de operatie is erectiestoornissen, retrograde ejaculatie komt ook vaak voor, waarbij tijdens de ejaculatie sperma de blaas binnendringt en soms een vernauwing van de urineleider optreedt. De chirurgische methode biedt geen garantie tegen terugval. Daarom wordt alleen in bepaalde gevallen gebruik gemaakt van chirurgische interventie, zoals:
- het optreden van een prostaatabces, dat moet worden geopend en gereinigd;
- gebrek aan resultaten van behandeling met conservatieve methoden in de vorm van medicijnen, traditionele geneeskunde, fysiotherapeutische procedures;
- ontwikkeling van ernstige complicaties;
- de aanwezigheid van een ontstekingshaard in het bekkengebied;
- vorming van paraproctitis (etterig abces in cellen gelokaliseerd rond het rectum);
- aanwezigheid van bloed in de urine;
- vertraagd urineren en stoppen met plassen (anurie);
- de aanwezigheid van stenen in de blaas en nieren, waarvan de oorzaak prostatitis was;
- vermoeden van een kwaadaardige tumor.